Drummende mensen, tetterende kinderen, niet altijd even frisse geurtjes… met de trein is altijd een beetje reizen, ahum. Terwijl iedereen naarstig zijn plekje zoekt, zijn we bijna klaar om te vertrekken. La route vers Paris!

Ik moet iets bekennen: deze marathontraining ging niet meteen vlekkeloos. Niet alleen fysiek (dat kon je hier al lezen), maar ook vooral mentaal was het zwaar. Tot nu toe heb ik nooit iets écht persoonlijk met jullie gedeeld, maar waarom ook niet. That’s life! Het leven is niet altijd die roze bril. Soms is het leven echt – pardon my French – kut.

“Als er een tijd van het jaar is waarin de meeste relaties op de klippen lopen, dan is het de lente wel”, las ik vorige week nog —het zogenaamde ‘dumpseizoen’. Dat was ook bij mij niet anders. Na iets meer dan 8 jaar lief & leed, sta ik er terug alleen voor. Kleine nuance: al draag ik opnieuw het label ‘single’, ik ben nooit minder ‘alleen’ geweest. Ik word omringd door een heleboel prachtige vrienden (elk met hun eigen hoekje af) die me graag zien en met wie ik aan een half woord genoeg heb. Niet alleen om leuke dingen te delen, maar ook als het eens wat minder gaat. En dat koester ik echt elke dag.

Maar daarnaast is er de laatste 3 jaar nog iets anders wat me recht houdt: lopen. Want wat gebeurt er met problemen als je gaat lopen? Als je terugkomt, zijn ze weg. Lopen is goed voor je mind. Gewoon even verstand op nul en gaan! Zelfs een kort loopje kan me meteen een energy boost geven en helpt me om dingen te relativeren en beter met stress om te gaan. De boosdoener, het stresshormoon cortisol, wordt namelijk de kop ingedrukt. Zo zouden fitte mensen minder gezondheidsproblemen van stress ervaren en beter kunnen omgaan met stressvolle gebeurtenissen zoals een relatiebreuk. En laat ik dat ook nu net nodig hebben.

Een relatiebreuk gaat vaak gepaard met liters ijs, evenveel rosé en een dozentoren Kleenex. Maar dat hoeft het niet altijd te zijn. Ookal heb ik het soms nog moeilijk, na 8 jaar voel ik me opgelucht —hoe schuldig dat ik me daar dan soms ook weer over voel. Ik moet niet meer vechten. Ik ‘moet’ niets meer, alleen zelf gelukkig zijn. Vanaf nu is het me time: mezelf ‘resetten’ en met een propere lei opnieuw beginnen. Alles komt altijd goed. En ik geloof zelfs beter, want —lekker egoïstisch — de nieuwe ik die eruit voortkomt, is écht superhard de moeite waard.