20 dagen terug in de tijd. Ondanks de afgekondigde maatregelen van de Nationale Veiligheidsraad, zag ik ons Belgenvolkje vrolijk ronddartelen als lammetjes in een wei, terwijl ze het gemekker aan zich voorbij lieten gaan. Want “Ach, het is toch maar een griepje”, “Ach, we gaan er niet aan sterven”, of “Ach, we gaan toch gewoon op kleinkinderen passen en achteraf naar overgrootmoe” of nog “Ach, als we niet mogen pintelieren of winkelhieren, gaan we toch lekker naar onze Noorderburen”.

Wij Belgen zijn enorm koppig, zoveel is duidelijk, en burgerzin hebben we al helemaal niet. Wij Belgen, wij doen gewoon ‘ons goesting’. En ik geef grif toe, die laatste vrijdag voor de aangekondigde lockdown was ik ook één van die koppigaards die koste wat kost nog een keer uit zijn kot wilde komen voor de deur voor (toen) drie weken dichtsloeg. Intussen staan er ons waarschijnlijk nog 31 dagen #blijfinuwkot te wachten en bij de meeste mensen, mezelf incluis, is het besef gekomen dat we dit serieus moeten aanpakken.

De eerste week thuis was echt moeilijk. Daar waar anders de weken voorbijvlogen, leek de tijd nu wel stil te staan. Gelukkig wen je vrij snel aan die nieuwe realiteit en de meeste dagen gaan me nu best goed af. Al heb ik zeker nog wel baaldagen. Dagen dat ik met mezelf geen blijf weet en ik m’n motivatie bij mekaar moet schrapen zoals het laatste bodempje confituur uit een quasi lege bokaal. Het zijn onzekere tijden. Je hebt geen idee hoe de wereld er over een maand uitziet. En hoewel ik het liefst op alles voorbereid ben, weet ik dat ik moet accepteren dat ik het nu gewoon even niet precies weet.

Afgelopen weken werd de ene na de andere loopwedstrijd (terecht) uitgesteld of afgelast. Als je net als ik een schema volgt om terug in marathonvorm te geraken, dan denk je wellicht: “Euh… en wat nu? Moet ik dit weekend nog die lange duurloop doen? Waar train ik eigenlijk nog voor?” Het is dan vrij makkelijk om in een zwart loopgat te vallen. Sommigen van jullie waren misschien al maanden gedisciplineerd aan het trainen en nu is er ineens niets meer zeker. Hoewel die afgelaste marathon niet voorstelt bij het drama dat zich momenteel in heel wat andere landen afspeelt, is het toch een bittere pil om te slikken.

Hoe dan ook, in tijden van stress en onzekerheid zorgt lopen bij mij voor structuur. Het geeft me meer rust in mijn hoofd en een extra dosis positiviteit, iets wat ik op dit moment zeker hard nodig heb. De hardloopschoenen in de spreekwoordelijke ring gooien is dus geen goed idee. Maar wat ga ik nu de komende weken doen om mezelf te motiveren en ‘loopfit’ te blijven?

1. Het voornaamste doel: genieten! Als je om welke reden dan ook je marathon niet kan lopen, dan is het alleszins niet allemaal voor niets geweest. Probeer je iets minder te focussen op het einddoel en iets meer in het moment te leven. Iets wat we in deze coronatijden sowieso moeten leren.
2. Al die marathontrainingen maken je superfit, dus je bouwt een hele goede basisconditie op. Normaal gezien zou je na afloop van je trainingsschema die marathon lopen en nadien heb je echt wel weer even tijd nodig om te herstellen. Nu bestaat de kans dat je die uitputtingsslag misloopt, waardoor je in pakweg mei of juni een paar toptijden op kortere afstanden kan scoren. En die marathon? Die komt wel wanneer dit allemaal voorbij is en dan ben je helemaal fit om te knallen.
3. Doe een wedstrijdsimulatie. Concreet betekent dit dat je je laatste lange duurloop ziet als je eindpunt. Bereid je net zo voor als je je voor je marathon zou voorbereiden, geef alles wat je hebt (maar hou je aan je tempo in je schema) en beloon jezelf zoals je dat anders ook zou doen. In mijn geval met lekker eten en een cavaatje (of twee, drie).
4. Probeer niet te veel te piekeren over of die marathon nu wel of niet zal doorgaan. Piekeren zorgt alleen maar voor meer stress en je gaat er toch niets aan kunnen veranderen. Neem elke dag zoals hij komt en hou eventueel al rekening met een plan B. Troost je met het feit dat je überhaupt nog naar buiten mag om te gaan lopen en dat je niet ziek of geblesseerd bent.

En mocht dat allemaal niet helpen, bedenk dan dat je druk maken over een loopwedstrijd eigenlijk een luxeprobleem is. Jouw gezondheid en die van de mensen in je omgeving is het enige wat nu telt. Dus #blijfinuwkot (zeg dat Maggie het gezegd heeft), ga je hoofd af en toe eens leegmaken met een loopje (alleen of met twee op veilige afstand), luister naar je lichaam en go with the flow. En dan komt alles vast weer goed.

Staat er bij jou nog een marathon op het programma? Heb jij ook moeite om te blijven trainen in deze onzekere tijden? tijden? Let me know!

Liefs,
Nele xx