Race: Marathon de Paris 2018

Wie me volgt op Facebook of Instagram, weet al dat ik afgelopen zondag 8 april de Marathon de Paris heb gelopen. Iets minder in de blogosfeer nadien… citytrippen, wijntjes drinken, lekker eten, de stijfheid eruit wandelen en slapen vulden de volgende dagen. Maar voilà… het verslagje is er!

Zondagochtend werd ik na een goede nachtrust wakker met een gevoel van gezonde spanning. Geen wolkje aan de helderblauwe lucht en de zon schijnt volop, al is het nog vroeg —let’s do this! Deze marathon viel voor mij onder de categorie “Le bon, la brute et… le meh” (you know, deze). Ik zal je vertellen waarom.

Le bon
“Paris sera toujours Paris. La plus belle ville du monde.” Parijs is een prachtige stad en wat klinkt er dan beter in je oren dan er een marathon lopen? Niets. En dat vinden ook 54.999 andere ingeschreven lopers. Het is niet voor niets de tweede grootste marathon ter wereld —dit jaar stonden er 43.537 runners te trappelen aan de start en haalden er 42.095 de finish.


[Je naam spotten op de runners’ wall is zoals zoeken naar een speld in een hooiberg.]

De race zelf is magnifique! Je start op de Champs-Elysées om je in de ochtendzon via de Place De La Concorde een weg te banen naar Rue de Rivoli, Jardin des Tuileries & Musée du Louvre. Voorbij Place De La Bastille maak je een ommetje door Bois de Vincennes en keer je terug langs de Seine, de Notre Dame en de Tour Eifel naar het heuvelige Bois de Boulogne om uiteindelijk je eigen versie van “veni, vidi, vici” op te voeren aan Arc de Triomphe. Onderweg supporters en masse die je luid “Allez, allez” toeroepen en kindjes die vol verwachting en ongeduld wachten op een high five.





La brute
De start gebeurt in zes verschillende waves, wat de drukte op het parcours zou moeten voorkomen. Om 09.05 loop ik mijn startvak in en een kwartiertje later mogen we los. “Il est cinq heures, Paris s’éveille” weerklinkt door m’n oortjes wanneer we de Champs-Elysées uitlopen. De zon schijnt fel en bij 3k begin ik het al serieus warm te krijgen. Gelukkig houden de vele kasseistroken op het parcours me niet tegen. Komen die trainingen op de Mechelse kinderkopjes toch nog eens van pas ;-) Op 5k staat de eerste drinkpost —kleine flesjes Vittel, wat mij betreft een pak beter dan dat geknoei met plastieken bekertjes.

Mijn beginpace blijft vrij stabiel rond 5:50min/km en dat is perfect om in het tweede deel nog wat te versnellen (dacht ik toen nog). Bij 7k lopen we Bois de Vincennes in. De eerste mensen beginnen te wandelen en ik begin me al een beetje te ergeren, want we lopen nog steeds wat gepakt op elkaar. Pluspuntje: je kan er wel voor het eerst een stukje schaduw meepikken. In de volle zon voelt het al snel aan als 20°, not my cup of tea tijdens een race. En terwijl ik anders nooit een plaspauze moet inlassen, kan ik mijn gedachten niet van m’n steeds voller wordende blaas afleiden. Wanneer we na 12k we Bois de Vincennes verlaten, zal ik maar liefst twee keer m’n broek hebben laten zakken in de bosjes —ai ai ai. Intussen schalt “Ready or Not” door mijn oordopjes. Waar ik eerst nog dacht dat Parijs veel vals plat had, neem ik dat nu terug. Dit is geen vals plat meer, dit is gewoon steil omhoog, steil omlaag. Wat is België toch plat (en wat loopt dat lekker makkelijk)!

Le meh
Al snel ben ik halverwege en alles loopt nog vlotjes. Er zijn veel extra waterpunten op de route opgenomen waar de sapeurs-pompiers de Paris de runners aanmoedigen en verkoelen door water in de lucht te spuiten. Op een bepaald moment ben ik kletsnat, maar het doet deugd want de tempratuur blijft maar de hoogte in gaan. Vanaf nu kan ik beginnen aftellen —de rekensommetjes die je in je hoofd maakt tijdens een marathon, je zou er nog een wiskundeknobbel van krijgen… Intussen komen we bij de beruchte tunnels aan: in-uit, op-neer en benauwd. Op 29k staan mijn ouders en dat geeft een flinke boost. Al beginnen er ook steeds meer mensen te wandelen en het parcours te versperren, vooral wanneer de weg tegelijk ook nog eens versmalt. Het valt me op dat heel wat wandelende runners 3u45 en zelfs 3u30 op hun BIB hebben staan en vraag me af wat die hier nu te zoeken hebben. Mijn pace in de tweede helft is niet snel genoeg, ik blijf kijken op mijn horloge en voel de frustratie opborrelen. De hoop op die vooropgestelde 4’10” begin ik stilaan op te geven.

Het laatste stuk door Bois de Boulogne is wat saai en een heleboel mensen wandelen. Enkele lopers gaan neer —sommigen worden lijkbleek en buiten bewustzijn naar de kant gedragen, anderen willen graag opstaan en verder lopen om meteen weer door hun knieën te zakken. Mijn benen voelen steeds zwaarder en ook mentaal wordt het steeds moeilijker wanneer het echt doordringt dat m’n doeltijd er niet meer in zit. Mijn heupen doen inmiddels gruwelijk pijn, maar ik weet dat ik er bijna ben. Denk aan de medaille, wandelen, douchen en… champagne. Iedereen gaat in eindspurtmodus naar de finish en ik volg, want ik weiger me te laten inhalen. Bien évidemment!

Damn, heb ik er echt 04:16:27 over gedaan? Met 7 minuten sneller dan Reykjavik wel een PR, maar de warmte, de Parijse heuveltjes, de twee plasstops en het drukke parcours hebben hun parten gespeeld. Ik baal een beetje, maar al snel komt het besef dat ik best wel trots mag zijn. En dat bewijzen ook de frisse beentjes the day after :-)


Zin om Parijs ook al marathonlopend te verkennen? Bonne nouvelle, want je kan je nu al inschrijven voor de 43ste editie op 14 april 2019. Ik ga intussen nog even nagenieten van marathon nummer 2, maar kijk stiekem al uit naar de TCS New York City Marathon dit najaar.

Let’s catch that sub-4! ;-)

3 Comments

  • Laura says:

    Leuk verslagje! Veel succes in NY, is de leukste ter wereld in mijn ogen!

  • Mooi verslag, heel eerlijk ook. Echt super gedaan, je mag trots zijn op jezelf. Ik krijg door jouw belevenissen te volgen zin om me zelf ook aan een marathon te wagen…
    Veel succes met je volgende uitdaging!
    En hoe goed zie je eruit na de finish zeg!!??

  • Annelore Kinds says:

    Super gedaan! Topprestatie!
    Je frustraties met betrekking tot de drukte, spelen me ook meestal parten. Vandaar dat k nu pas voor ‘massa-evenementen’, hoe mooi het parcours ook mag zijn.
    Veel succes nog!

Leave a Reply to Laura Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *