Bye bye, New York!

Ja, je hebt de titel goed gelezen. Ik sta 4 november niet aan de start van de New York City Marathon. 2018 was een pijnlijk jaar —eentje met veel ups & downs, zowel fysiek als mentaal. Alsof die verzwikte enkel op 1 januari de voorbode was van wat me nog te wachten stond. Na maanden mijn kop in het zand te hebben gestoken, kon ik er niet meer om heen. Ik moest de confrontatie aangaan, hoe hard die ook was. Vanaf nu even alleen ik. Mijn geluk.

Ik merkte afgelopen zomer dat ik niet meer zo sterk in mijn schoenen stond. Ondanks de ‘kleine gelukjes’ in mijn leven, voelde ik me minder weerbaar dan voorheen. Daar waar ik vroeger alles aankon, leek ik nu wel een mank vogeltje. Op werkvlak stapelde de verlammende stress zich op en op privévlak leek ik wel om het minste te moeten huilen. Blindelings had ik gevochten om uit mijn (loop)dip te komen, zonder te realiseren dat dat misschien even niet meer kon. Ik was een schim van mezelf geworden, die zich krampachtig vastklampte aan alles en iedereen om me heen.

19 september 2018. De dag dat alles als een kaartenhuisje in elkaar stortte. Ik ben enorm verdrietig, maar ook vastberaden om stap voor stap alles terug op de rails te krijgen. Afgelopen weken waren rauw en hard, maar desondanks probeer ik naar mezelf toe te werken in plaats van in een hoekje te zitten huilen —al heb ik dat al zoveel gedaan. De beslissing om in dit alles de New York marathon te schrappen was allesbehalve makkelijk, maar er was geen andere uitweg meer. De trainingen eisten een enorme tol voor mijn lichaam en samen met de sportarts heb ik beslist om mijn lichaam de nodige tijd te geven om te herstellen van een intens jaar. Ontstressen, herbronnen, me-time.

Ik hoor je al vragen: “Maar lopen is toch je uitlaatklep?” en “Helpt je dat niet om alles te verwerken?” en “Waarom loop niet alsnog die marathon?” Feit is dat mijn lichaam de laatste maanden onder constante stress staat en dat laat zich voelen. Zoals Paul Van Den Bosch, sportcoach en mede-oprichter van Energy Lab het verwoordt: “Stress maakt weliswaar deel uit van ons dagelijks leven —een beetje ‘gezonde’ spanning houd je alert. Maar te veel stress is negatief: het verzwakt de geestelijke en lichamelijke gezondheid, omdat het afweersysteem het dan vaker laat afweten door een verhoogde concentratie cortisol in het bloed.” Intensief trainen heeft dan ook geen zin en is zelfs nefast.

Wat nu? Van Den Bosch wijst enorm op het belang van structuur: een goede nachtrust, tijd te nemen om te ontbijten, je werkdag goed indelen, ontspannings- en bewegingsmomenten inlassen… Daarnaast is het cruciaal een thuis te hebben waar je ook echt zorgeloos kan ‘thuis komen’. Ik ben zooo blij dat ik dat laatste alvast kan afvinken; een plekje voor mezelf waar ik kan werken aan mezelf om opnieuw veerkrachtiger en stressbestendiger te worden.

Intussen ga ik proberen tot rust te komen en zo min mogelijk te stressen over dingen die ik niet kan veranderen. De eerstkomende weken niet intensief lopen, alternatieve ‘trainingen’ doen (wandelen, fietsen, yoga), krachtoefeningen om mijn core te versterken, gezond eten en stap voor stap mijn to-dolijstje afwerken. Hopelijk kan ik er dan over enkele weken weer helemaal staan, klaar voor een nieuw jaar. En dit maal geen nieuw hoofdstuk, maar een volledig nieuw boek. MIJN boek!

Hoe zit het nu met je loop- en marathonplannen? De Barcelona marathon is over 22 weken. Ik hoop dat ik tegen die tijd voldoende hersteld ben om mijn trainingen te hervatten. Het menselijk lichaam is helaas geen machine dat je eenvoudigweg kan resetten. Ik kan alleen maar de dingen doen waar ik zelf invloed op heb en hopen dat dat genoeg is. Ik vind alvast enorm veel inspiratie en motivatie bij NN Running Club: Sport, Happy, Healthy & Together. Met de steun van die toppers —en natuurlijk een heleboel fantastische vrienden en medelopers — vind ik vast mijn weg terug naar die gezonde geest in een gezond lichaam. “Alles komt altijd goed” en laat ik daar vandaag gewoon nog meer in geloven.

Liefs,
Nele xx

8 Comments

  • Josefien says:

    Dikke knuffel voor jou Nele. Neem je tijd om te herstellen en te herbronnen. Xxxx

  • Boudewijn Van Autreve says:

    Moedige, moeilijke stap maar als het moet moet het.
    Veel succes maar alles komt wel goed, misschien anders dan je nu denkt dat het zou moeten zijn maar goed desondanks ?
    En hopelijk ooit eens tot één van de loopjes in Mechelen ?

  • Charlotte says:

    Heel veel sterkte Nele, heel moedig om dit te delen. Veel beterschap!! X

  • Betty Denis says:

    Hi Nele.
    Dacht al dat er iets niet juist was.
    De laatste keer dat ik je zag was op een voetbal macht in de Kruidtuin..maar weet niet of je mij zag. Je was niet alleen en durfde niet storen.
    Moedig van je doe marathon afzeggen..Heel moedig.
    Ben wel blij dat naar ik kan lezen, je iets gevonden hebt. Appartementje?
    Wil je dat we eens afspreken? Iets eten of gewoon een glaasje drinken?
    Ik ben er voor je.
    Dikke kusjes en hugs
    Betty

  • Moedige en (helaas)herkenbare getuigenis. Weet dat je niet alleen bent. Denk vooral even lekker aan jezelf en doe momenteel vooral zaken die je energie geven ipv dingen die energie uit je zuigen. Neem je tijd. Je bent goed zoals je bent. Ik duim.

  • Laura says:

    Dikke knuffel meid!

  • Laurens says:

    Net nu ik door jou en door die zalige NN Runningclub terug de drive heb gevonden om mijn doelen opnieuw vanonder het stof te halen!
    Maar… luisteren naar je lichaam is het allerbelangrijkste wat een mens moet doen. Neem je tijd, en overhaast vooral niks!

    Succes

Leave a Reply to Nele Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *