Race: Barcelona marathon 2019

“Begin at the beginning,” the King said gravely, “and go on till you come to the end: then stop.” Goed advies van Lewis Carroll — voor alles in het leven, maar nog meer voor een marathon. Aangezien ik niet echt vertrouwen had in mijn conditie was dat het plan: gewoon blijven lopen en genieten tot aan de finish. We zien wel waar we uitkomen.

Stiekem hoop je natuurlijk toch op een goed resultaat. Zoals heel wat van mijn NN Running Club buddies me geruststelden: soms denk je dat je niet in vorm bent en weet je jezelf toch te verrassen. Vanuit dat oogpunt had ik volgend lijstje opgesteld:

De finish halen (vanzelfsprekend)
De finish halen zonder je kapot te lopen (opnieuw vanzelfsprekend)
Finish zonder al te veel te wandelen
Finish zonder wandelen
Binnen 20 minuten van mijn PR (04:16:27, Marathon de Paris 2018)
Binnen 10 minuten van mijn PR
PR
Sub-4

Zondagochtend werd ik na een niet zo goede nachtrust wakker met een nerveus gevoel. Het hotel was blijkbaar nog in “winter modus” (meaning: geen airco), terwijl het zomerse weer de temperatuur in de kamer hadden laten oplopen tot 27.6° C. Daarbovenop deed de stress me elk pijntje in mijn lichaam voelen. Gelukkig slaagde ik erin de knop om te draaien, denkende dat het allemaal niet zoveel uitmaakte. Want hey, ik ging toch niet voor die PR.



De start
De zon scheen volop, al was het nog vroeg —al om 8u30 wordt het startschot gegeven en dat is écht wel vroeg voor deze ‘nachtraaf’. Maar goed, no turning back! De sfeer aan Palau Nacional was kippenvel, letterlijk en figuurlijk. Dit jaar stond ik samen met 17.499 andere lopers te trappelen aan de start. Zo’n 12 minuten na het eerste startschot was het eindelijk aan onze wave —een kolossale wolk blauwe confetti werd de lucht in geblazen, terwijl het theme song van Pirates of The Carribean door de boxen galmde. Focus, bibber en tranen van emotie die ik snel onderdrukte. “Straks”, zei ik tegen mezelf.

De zon schijnt fel, maar de schaduw van de gebouwen geeft verkoeling. Ik merk dat m’n lichaam nergens hapert of tegensputtert: m’n benen voelen licht, geen buikkrampen of pijnlijke blaas. Helemaal niets. “Als dat zo blijft”, hoop ik al stiekem. Maar niet te snel hopen, want de pijn komt no matter what. Eén ding dat ik geleerd heb van de Paris marathon is dat flesjes water zoveel handiger zijn. Niet alleen om te drinken, maar ook omdat je “gelmomentjes” niet altijd samenvallen met de waterposten. Omdat ik niet zeker ben van de waterbevoorrading, vertrek ik met een miniflesje Vittel in de hand. Op 5k staat de eerste drinkpost en wat ben ik blij dat ook hier flesjes worden uitgedeeld —dan hoeft ik tenminste geen bekertjes over te gieten (wat een gesmos én tijdverlies).

Het parcours
De race zelf is gewoonweg prachtig! Je start en finisht op de Plaça España voor een 42.195k parcours door de stad. De Barcelona Marathon is trouwens één van de beste manieren om de belangrijkste bezienswaardigheden in één keer te bezichtigen. Mijn beginpace blijft vrij stabiel rond 5:50min/km en alles loopt gesmeerd. Perfect om nog wat te versnellen in de tweede helft, als die benen het tenminste het nog zien zitten. Eerste meeting point met mama en Jasmine is op 13k, aan La Sagrada Familia. De dag voordien hadden ze afgesproken elkaar daar te ontmoeten. Ik was dan ook opgelucht dat ze elkaar gevonden hadden, want met ‘moeders fantastisch oriëntatievermogen’ weet je nooit. Ahum… ;-) Intussen blijf ik op mijn Garmin kijken, want de afstand lijkt niet te kloppen. Mijn horloge zegt 13.25k, terwijl de signalisatie al 14k aangeeft. Even denk ik nog dat die Spanjaarden in siësta-modus de borden verkeerd gezet hebben. Little did I know… Op 14k voel ik iets flapperen. Mijn veter is losgekomen! Snel vastmaken en proberen mijn evenwicht niet te verliezen. Goed dat dat niet gebeurde op 36k, want dan raak je gegarandeerd niet meer recht.

Toen ik me een jaar voordien inschreef voor Barcelona, had ik geen enkel idee van de hellingsgraad. Intussen was ik al wel voorbereid op de nodige up and downs, want dat was het zeker. Grappig genoeg voelde dat ook allemaal best oké —wat was er met me aan de hand? ;-) Al snel ben ik halfweg en alles loopt nog vlotjes. Er zijn veel waterpunten op de route opgenomen en enkele douches voor wanneer de zon langs de kustlijn stilaan op haar hoogst komt. Vanaf nu kan ik beginnen aftellen —nog 1/3, nog 1/4, nog 8k (komaan, dat is niets)… Vreemd genoeg loopt mijn Garmin intussen gelijk met de signalisatie. Ik besef dat de slechte GPS-ontvangst tijdens de eerste helft niet alleen de afstand onderschatte, maar ook mijn snelheid.

De onverwachte PR
Plots zie ik de Arco de Triunfo de Barcelona in de verte. 36k en een joelende menigte in de blakke middagzon. Het geeft een ongelofelijke boost, maar de pijn in m’n heupen en knieën is intussen haast niet meer te negeren. Heel wat lopers beginnen te wandelen (gelukkig zijn de straten breed genoeg) en sommigen worden zelfs ‘als een slappe vod’ in de ambulance gedragen. Daar waar ik initieel ging voor een finish, realiseer ik nu pas echt dat er een PR is zit. Mentaal wordt het steeds zwaarder en mijn knieën lijken elk moment letterlijk te kunnen knakken, maar ik moet blijven gaan. “Als ik nu wandel, is alles voor niets geweest”, blijf ik maar herhalen. “Denk aan de tapas, cava, douchen…” De finish is in zicht en terwijl ik nog even een versnelling hoger schakel, voel ik de emoties opkomen. Ik heb het gehaald! En nog wel in 04:05:45. I’m a very happy runner!

Hoe scoort de Barcelona Marathon nu overall?
PRO
—De sfeer in deze marathon is ongezien —enthousiaste mensenmassa’s, muziek en entertainment langs het hele parcours. Ik denk dat ik nog nooit zoveel drumming bands op één dag heb gezien!
—Voldoende waterpunten, gels, sportdrank, bananen, appelsienen… én toiletten. Al had ik die niet nodig deze keer… ;-)
—Het parcours is gewoon één grote sightseeing tour!

CONTRA
—Als je een hekel hebt aan U-turns, is dit misschien niet de marathon voor jou. Er zitten twee grote lussen in het parcours en dat kan best demotiverend werken.
—Het weer is soms vrij zomers voor de tijd van het jaar. Ookal begint de marathon al om 8u30 en is het nog geen lente, de temperaturen liepen al tegen de 15°C bij de start.

Heb jij ook zin om Barcelona al marathonlopend te verkennen? De 42ste editie van de Zurich Marató Barcelona vindt naar alle waarschijnlijkheid plaats op 15 maart 2020. Inschrijven is nog niet mogelijk, maar hou het zeker in het oog. Ik ga intussen nog even op die roze wolk zitten… en dromen van een sub-4 in Berlijn dit najaar.

Oh ja, hoe zit het nu met dat lijstje?
De finish halen (vanzelfsprekend) ✔️
De finish halen zonder je kapot te lopen (opnieuw vanzelfsprekend) ✔️
Finish zonder al te veel te wandelen ✔️
Finish zonder wandelen —Op één waterstand na, tot ik weer besefte dat dat echt niets uithaalt.
Binnen 20 minuten van mijn PR (04:16:27, Marathon de Paris 2018) ✔️
Binnen 10 minuten van mijn PR ✔️
PR ✔️
Sub-4 —Zooo dichtbij! ;-)

Liefs,
Nele xx

4 Comments

  • bdp says:

    Heel goed gelopen, zo weinig verval wijst erop dat je mss nog wel een beetje sneller had kunnen starten, en behoudens een tegenslag komt die Sub4 er zeker aan in Berlijn, want daar mag je iets later vertrekken, staat er nog veel meer volk je aan te moedigen, is de temperatuur perfect en vind je nauwelijks een bocht op het parcours, laat staan een U turn!;-) #goodluck

  • TOPPER! Zo leuk :-)

  • Sofie says:

    Mooi verslag! Krijg meteen zin om hem (ooit) ook eens te lopen ?
    Dikke proficiat met jouw knappe prestatie!

  • Sofie Aerts says:

    Mooi verslag! Krijg meteen zin om hem (ooit) ook eens te lopen ?
    Dikke proficiat met jouw knappe prestatie!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *