Afgelopen donderdag ging ik langs bij Energy Lab in Gent voor een conditietest en analyse van mijn lichaamssamenstelling. Ik sport veel en leef/eet gezond —afgezien van af en toe wat teveel roseetjes, dat is geen geheim — dus ik denk dat ik wel goed bezig ben. Maar alles kan altijd beter, toch? Dus wilde ik graag weten hoe het nu echt met mijn conditie gesteld was, of ik vooruit gegaan ben ten opzichte van twee jaar geleden en hoe ik zo gericht en efficiënt mogelijk kan trainen om dat nieuwe loopdoel (de fameuze sub-4) te bereiken.

Ik loop intussen zo’n vier jaar opnieuw fanatiek, dus ik denk dat ik mijn lichaam intussen vrij goed ken en kan inschatten. Zo ben ik bijvoorbeeld goed in lange duurlopen, maar voor kortere loopjes of wedstrijden mis ik vaak de nodige explosiviteit. Waarschijnlijk omdat ik iets te eenzijdig train en me minder (graag) focus op het kweken van kracht en snelheid. Een conditietest met persoonlijk loopschema zou dat euvel alvast moeten oplossen.

Tijdens het intakegesprek werd er eerst en vooral gepeild naar mijn gemoedstoestand —hoe was mijn nachtrust, heb ik ontbeten vanochtend, ervaar ik stress… Daarnaast werden zaken zoals lengte, gewicht, behaalde sportprestaties en-doelen, eventuele blessures en medische achtergrond genoteerd. Met deze gegevens wordt een zo nauwkeurig mogelijk beeld geschetst van mijn fysieke en mentale toestand op het moment van de test. Stel: je hebt slecht geslapen of de laatste weken voor de test niet zo ijverig getraind (zoals ik, ahum), dan kan dat een effect hebben op de testresultaten.

De analyse van de lichaamssamenstelling
De lichaamssamenstelling wordt gemeten door middel van een DEXA-scan. Hiervoor moet je gedurende 6 minuten onbeweeglijk onder de scanner blijven liggen, zodat die je letterlijk van top tot teen in kaart kan brengen. Naast de meting van de vetmassa, vetvrije (spier)massa en de verdeling hiervan, wordt hierbij ook de botmassa uitgelicht.

De resultaten
Mijn vetmassa is 21,3%. Dat blijkt zeer laag te zijn —misschien niet echt verrassend gezien mijn frêle gestalte. In vergelijking met atleten zit ik in de middencategorie, wat wil zeggen dat ik zelfs hier nog perfect in het plaatje pas. Interessant is ook om te zien waar je spiermassa zich situeert. In mijn geval vrij mooi verdeeld tussen links en rechts, maar toch sterker aanwezig in de benen. Je bent een loper of je bent het niet, zeker? Nog leuker om te weten was dat ik een bovengemiddelde botdichtheid heb. Met 1,153 g/cm2 en een T-score van 0,4 lig ik ver boven de normale botdensiteit en zal ik zelfs op mijn 100 jaar geen last krijgen van osteoporose. Zo breekbaar ben ik dan toch niet ;-)

De conditietest lopen
Tijdens de conditietest is het de bedoeling dat je het onderste uit je loopkan haalt en je grenzen aftast. Je loopt blokken van 5 minuten, waarbij de snelheid telkens met 1,5km/u opgedreven wordt. Na elke blok wordt er geprikt in je oorlel om het lactaatgehalte in je bloed te meten —no worries, dat prikje voel je echt niet ;-) Ik start op 7km/u en eindig na een dikke 25 minuten op 13km/u, wat voor mij best een stevig tempo is. Ik hou wel van wat versnellingen in mijn duurlopen, maar ik zal zelden helemaal tot het uiterste gaan. Nu moet je wel tot het uiterste gaan en opgeven staat nu eenmaal niet in mijn woordenboek, al moet ik “kruipend over de finishlijn”. Maar nu begint het pas: een trainingsschema van 16 weken (in mijn geval) voor de NYC marathon met als doel onder die 4 uur te duiken. Concreet wil dat zeggen dat ik minstens zes minuten sneller moet finishen dan in Barcelona. De testresultaten zeggen alvast dat het mogelijk is —”Anything is possible, if you’ve got enough nerve”.

De resultaten
— Mijn aërobe drempel ligt op 10,4km/uur. Alles onder die snelheid valt onder basisuithouding, wat betekent dat ik aan dat tempo loop op mijn vetten en in principe kan blijven lopen —iedereen heeft voldoende vet, geloof het of niet ;-) Loop ik sneller, dan spreek ik ook mijn suikers aan.
— Mijn anaërobe drempel of omslagpunt ligt op 11,5km/uur. Loop ik sneller, dan ga ik in het rood en hou ik het nog 5 tot 10 minuten uit voor ik volledig verzuurd raak en moet stoppen.
— Ik scoor goed wat betreft mijn basisconditie en ook mijn maximale snelheid is best mooi. De zone tussen mijn aërobe en anaërobe drempel is vrij klein, dus die moeten nog wat omhoog en dan vooral die laatste. Zo kan ik het langer uithouden en vooral sneller worden. Daarom werden er enkele zwaardere trainingen in mijn schema opgenomen, zoals intensieve duurlopen en intervals.

Nu hoor ik je denken: allemaal goed en wel, maar wat is het kostenplaatje van zo’n conditietest? maar wat mag dat kosten? Je betaalt 190 euro voor een test van 2 uur. Een bijkomende lichaamsscan kost 50 euro. Best prijzig, maar als je als (recreatief) loper wil weten waar je staat en nog beter wil worden, is het de investering echt wel waard. En als alles goed gaat, geeft het je nog net dat beetje meer zelfvertrouwen.

Overtuigd? Dan heb ik nog leuker nieuws voor je. Bij NN Running Club krijg je 10% korting op je conditietest lopen? Het enige wat je moet doen is lid worden, bewegen en 1600 coins verzamelen. Easy peasy, right? ;-)

Liefs,
Nele xx