20 dagen terug in de tijd. Ondanks de afgekondigde maatregelen van de Nationale Veiligheidsraad, zag ik ons Belgenvolkje vrolijk ronddartelen als lammetjes in een wei, terwijl ze het gemekker aan zich voorbij lieten gaan. Want “Ach, het is toch maar een griepje”, “Ach, we gaan er niet aan sterven”, of “Ach, we gaan toch gewoon op kleinkinderen passen en achteraf naar overgrootmoe” of nog “Ach, als we niet mogen pintelieren of winkelhieren, gaan we toch lekker naar onze Noorderburen”.
Afgelopen week kon je er niet meer om heen: het is echt herfst. De zon staat reeds lager aan de hemel, de dagen beginnen serieus te korten en de avondloopjes worden steeds donkerder. Wil je training nog voor zonsondergang afwerken, ga je best al voor 16 uur de deur uit. En nog iets typisch aan dat Belgische herfstweer: regen. Al is dat wat mij betreft alvast geen reden om je loopschoenen te laten staan.
Dat lopers soms een vijs los hebben, is algemeen geweten. Gisteren trok ik samen met een groep loopvrienden/”slenterraketten” naar de Wilhelminaberg in Landgraaf voor een trappentraining in ware Rocky-stijl —je kent ’em wel, deze iconische scène. Met zijn 508 traptreden is de Wilhelminaberg de langste trap van Nederland. De heuvel heeft een hoogte van 225 meter boven NAP en dat is best pittig.
Afgelopen donderdag ging ik langs bij Energy Lab in Gent voor een conditietest en analyse van mijn lichaamssamenstelling. Ik sport veel en leef/eet gezond —afgezien van af en toe wat teveel roseetjes, dat is geen geheim — dus ik denk dat ik wel goed bezig ben. Maar alles kan altijd beter, toch? Dus wilde ik graag weten hoe het nu echt met mijn conditie gesteld was, of ik vooruit gegaan ben ten opzichte van twee jaar geleden en hoe ik zo gericht en efficiënt mogelijk kan trainen om dat nieuwe loopdoel (de fameuze sub-4) te bereiken.
Hoe lang moet je je lichaam laten herstellen van een marathon? Wanneer kan je je loopschoenen weer aantrekken? Zoals met wel meer loopvragen is hier niet echt een eensluidend antwoord op te geven. Voor mezelf heb ik ook niet meteen een standaardregel. Het is eigenlijk een kwestie van aanvoelen —hoe reageert je lichaam op die inspanning en hoe voel je je de dagen erna?
Er staan heel wat basisregels in het befaamde “Gouden loopboek”. Nuttige weetjes die je als loper echt moet weten en liefst ook hanteren. En ja, ik ken ze wel allemaal (of ja, toch veel), maar toch trap ik vaak nog in de val. Keer op keer…
Al zo’n vier maanden ga ik door het leven met mijn Garmin Fenix 5s aan mijn pols. Hoog tijd dus om jullie wat meer over mijn ervaringen met deze ‘beauty’ te vertellen. Op Instagram hebben jullie hem vast al wel voorbij zien komen, maar is hij naast de oh’s en ah’s ook nog eens leuk in gebruik? Lees dan zeker even verder!
Lopen is gezond voor lichaam en geest, al kunnen de nogal rare bijwerkingen je soms wel eens doen twijfelen. Bloed proeven tijdens een intensieve race zou je kunnen verwarren met de symptomen van echte problemen, maar je hoeft je niet meteen zorgen te maken. Hoe vreemd sommige van deze fysiologische reacties op je duurtraining of race ook zijn, ze zijn in de meeste gevallen geen reden tot paniek.
Vandaag is het weer zover: de NYC Marathon. Vorig jaar won Shalane Flanagan als eerste Amerikaanse sinds 1977 deze race —een echt kippenvelmoment. Straks staat ze opnieuw aan de start om haar titel te verdedigen. Het is nog steeds een beetje moeilijk dat ik er zelf niet bij kan zijn, maar ik heb het een plaats gegeven. En de NYC Marathon loopt niet meteen weg (pun intended) ;-)
Gisteren was dé dag… ik ging voor het eerst in vijf weken weer echt ECHT lopen. Voorlopig met het loopschema dat vorig jaar na mijn conditietest door Energy Lab werd opgesteld. Kwestie van een houvast te hebben —anders kan elke dag, of niet; kort, lang of helemaal niet… Je begrijpt me wel denk ik ;-) De eerste training van 40 minuten voelde alvast heel vertrouwd. Alleen, de temperaturen waren ineens heel wat minder vertrouwd. Daarom deel ik graag mijn favoriete (herfst)loopkledij (en -schoenen) van dit moment.