Mijn naam is Nele en ik ben een loopster met een loopdip. Voilà, het is eruit. Na 16 maanden plichtsbewust en intensief trainen voor de marathons van Reykjavik en Parijs, had ik er ineens geen zin meer in; het vat leek af. Ik liep nog wel elke week, maar de goesting was een pak minder. Zelfs wanneer ik mijn trainingsschema voor New York in handen kreeg. Wat was er gebeurd?
[STOX Running Socks Purple]
Ik krijg wel vaker de vraag of die fashionable compressiekousen je nu echt meer loopenergie geven. Opvallen doe je alvast wel, maar of ze ook nuttig zijn… Benieuwd wat mijn ervaringen zijn? Lees dan zeker verder!
Lopen helpt je uit je piekermodus, maar je gedachten staan nooit helemaal ‘uit’ —al zeker niet bij vrouwen. En laat je tijdens een marathon nu net heel wat tijd hebben voor jezelf en je gedachten. Die gedachten opschrijven komt dan niet meteen in je op, dus de kans is groot dat je na je marathon al niet meer weet waar je op die 42.195k aan dacht.
Wie me volgt op Facebook of Instagram, weet al dat ik afgelopen zondag 8 april de Marathon de Paris heb gelopen. Iets minder in de blogosfeer nadien… citytrippen, wijntjes drinken, lekker eten, de stijfheid eruit wandelen en slapen vulden de volgende dagen. Maar voilà… het verslagje is er!
Drummende mensen, tetterende kinderen, niet altijd even frisse geurtjes… met de trein is altijd een beetje reizen, ahum. Terwijl iedereen naarstig zijn plekje zoekt, zijn we bijna klaar om te vertrekken. La route vers Paris!
Niet kunnen lopen, het is een nachtmerrie voor elke loper. Het gebeurde onverwacht toen ik de trap afliep. Ineens ‘plop‘ mijn enkel verstuikt en het was meteen duidelijk dat ik voorlopig niet zou lopen. Al heb je op dat moment geen idee hoe lang.