“We moeten eens praten”. “Ik zie je niet meer graag genoeg”. “We zijn te verschillend”. Een breuk kan je serieus overhoop halen, zoveel is duidelijk. Je gaat letterlijk door een rouwproces —vijf (pardon my French) klotefases waar je doorheen moet: ontkenning, woede, onderhandelen, depressie en acceptatie.
Het is een raar gevoel, na een zomer intensief werken (ja, ook met de nodige stress) en mijn strak loopschema, was het afgelopen vier weken ineens even niets. Of ja, niets is een beetje overdreven. Ik ben druk in de weer geweest —praktische beslommeringen, Dwars door Mechelen (die ik ondanks alles wel liep met een PR van 52’53”), veelvuldig “58 trappen maken” (hierover later meer)… — maar ik heb ook de nodige rust genomen.