Mijn naam is Nele en ik ben een loopster met een loopdip. Voilà, het is eruit. Na 16 maanden plichtsbewust en intensief trainen voor de marathons van Reykjavik en Parijs, had ik er ineens geen zin meer in; het vat leek af. Ik liep nog wel elke week, maar de goesting was een pak minder. Zelfs wanneer ik mijn trainingsschema voor New York in handen kreeg. Wat was er gebeurd?
[STOX Running Socks Purple]
Ik krijg wel vaker de vraag of die fashionable compressiekousen je nu echt meer loopenergie geven. Opvallen doe je alvast wel, maar of ze ook nuttig zijn… Benieuwd wat mijn ervaringen zijn? Lees dan zeker verder!
Lopen helpt je uit je piekermodus, maar je gedachten staan nooit helemaal ‘uit’ —al zeker niet bij vrouwen. En laat je tijdens een marathon nu net heel wat tijd hebben voor jezelf en je gedachten. Die gedachten opschrijven komt dan niet meteen in je op, dus de kans is groot dat je na je marathon al niet meer weet waar je op die 42.195k aan dacht.
19 augustus 2017. De grote dag. De wekker stond om 5:30. Een uur eerder was ik al wakker en het plan om me toch nog een keertje om te draaien liet ik al snel varen. Ik was klaarwakker en daar konden we geen verandering meer in brengen.
Wanneer ik vroeger liep – en dan bedoel ik lang geleden, in mijn studententijd – dan liep ik zonder muziek. Maar nu kan ik niet meer zonder. En al helemaal niet tijdens die oneindig lange zondagse runs. De beats geven me de nodige afleiding en de drive om te blijven gaan!